Księżny młyn to zespół dawnych fabryk włókienniczych i obiektów towarzyszących, budowanych na terenie miasta Łodzi od 1824 roku. Powstał na miejscu dawnej osady młyńskiej i przez pierwsze lata przechodził z rąk do rąk. W roku 1870 pożar przerwał działalność dawnej manufaktury a całe posiadłości kupił Karol Scheibler.
Od początku lat 70. XIX w. kompleks fabryczny Scheiblera zaczyna się rozrastać na niespotykaną wcześniej skalę, z największym w Łodzi budynkiem przędzalni bawełny (207 m długości), osiedlem dla robotników, domami mieszkalnymi (tzw. famułami), sklepem fabrycznym (konsumem), strażą pożarną, szpitalem, szkołą, zespołem pałacowym i parkiem wraz ze stawem. Przedsiębiorstwo Scheiblera, wówczas największe wśród przedsiębiorstw włókienniczych w Królestwie Polskim, objęło prawie całą strefę posiadeł wodno-fabrycznych, ciągnąc się od ulicy Piotrkowskiej po granicę Widzewa (do obecnej ulicy Konstytucyjnej). Łączna powierzchnia tych terenów wynosiła ponad 500 ha, co stanowiło ok. 14% ówczesnego terytorium miasta. Karol Scheibler swoją działalnością rozpoczął nową epokę w dziejach przemysłowej Łodzi, zapewnił jej czołowe miejsce w Europie w dziedzinie przemysłu włókienniczego. Dbając o rozwój przemysłu, pamiętał też zawsze o swoich współobywatelach. Zarówno sam Karol Scheibler, a po jego śmierci wdowa po nim, syn, jak i reszta rodziny, łożyli olbrzymie sumy na budowę potrzebnych miastu gmachów: szkół, szpitali, kościołów oraz wspierali wszelkiego rodzaju charytatywne akcje.
Obecnie ta zwarta dzielnica mieszkalno-przemysłowa, będąca niezwykłym "miastem w mieście", jest jednym z najciekawszych zabytków przemysłowych na świecie. Jako kompleks wpisany został do rejestru zabytków, a od kilku lat czynione są starania, by trafił na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.